ΤΟ ΝΕΡΟ ΩΣ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ

Από την άλλη πλευρά, η παραμονή του νερού σε δημόσιο έλεγχο εξασφαλίζει τα παρακάτω:

• Προσιτή τιμή: Η ιδιωτικοποίηση μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του κόστους, καθιστώντας το νερό λιγότερο προσιτό για τις κοινότητες χαμηλού εισοδήματος.
• Πρόσβαση στο νερό: Οι ιδιωτικές εταιρείες μπορεί να δώσουν προτεραιότητα στο κέρδος έναντι της διασφάλισης πρόσβασης σε νερό για όλους, αφήνοντας ενδεχομένως περιθωριοποιημένους πληθυσμούς χωρίς προσιτές και αξιόπιστες υπηρεσίες ύδρευσης.
• Δημοκρατικό έλεγχο: Η ιδιωτικοποίηση μπορεί να μειώσει τον δημόσιο έλεγχο και την εξουσία λήψης αποφάσεων επί των υδάτινων πόρων. Οι πολίτες μπορεί να έχουν περιορισμένο λόγο σε σημαντικά θέματα όπως η τιμολόγηση, η κατανομή και η περιβαλλοντική βιωσιμότητα, καθώς αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονται συχνά από ιδιωτικούς φορείς που επικεντρώνονται στη μεγιστοποίηση των κερδών.
•   Ποιότητα και ασφάλεια: Υπάρχουν ανησυχίες ότι οι ιδιωτικές εταιρείες ενδέχεται να δώσουν προτεραιότητα σε μέτρα μείωσης του κόστους, δυνητικά θέτοντας σε κίνδυνο την ποιότητα του νερού και τα πρότυπα ασφάλειας. Οι πρακτικές που προσανατολίζονται στο κέρδος θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανεπαρκή συντήρηση, μειωμένες επενδύσεις ή παραμέληση περιβαλλοντικών παραμέτρων.
• Ισοκατανομή και δικαιοσύνη: Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η ιδιωτικοποίηση μπορεί να επιδεινώσει τις ανισότητες στην πρόσβαση στο νερό, ιδιαίτερα σε περιοχές ή κοινότητες που αντιμετωπίζουν ήδη λειψυδρία ή κοινωνικοοικονομικές προκλήσεις. Οι ιδιωτικές εταιρείες μπορεί να επικεντρωθούν σε περιοχές με υψηλότερη κερδοφορία, αφήνοντας υποεξυπηρετούμενες περιοχές χωρίς επαρκή υποδομή ή υπηρεσίες ύδρευσης.
• Διαφάνεια και λογοδοσία: Η μετάβαση από τη δημόσια στην ιδιωτική ιδιοκτησία μπορεί να εγείρει ανησυχίες σχετικά με τη διαφάνεια και τη λογοδοσία. Οι ιδιωτικές εταιρείες ενδέχεται να μην υπόκεινται στο ίδιο επίπεδο δημόσιου ελέγχου, γεγονός που καθιστά δυσκολότερο να διασφαλιστεί ότι οι ενέργειές τους ευθυγραμμίζονται με το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον.
• Αποφυγή μονοπωλίου: Η ιδιωτικοποίηση μπορεί να οδηγήσει στην ενοποίηση των υδάτινων πόρων και των υπηρεσιών κάτω από μια και μόνο ιδιωτική εταιρεία ή μερικούς κυρίαρχους παίκτες. Αυτή η συγκέντρωση ισχύος μπορεί να περιορίσει τον ανταγωνισμό και να μειώσει τις επιλογές των καταναλωτών, οδηγώντας ενδεχομένως σε μονοπωλιακό έλεγχο βασικών πόρων.